Woest was hij. Een vat vol met emoties.

‘Het ergste is dat ik er niet bij kon zijn. Klote corona. Binnen twee weken was ze weg. Altijd vrolijk en attent, vol met energie en nu is het stil. Ondertussen gaat alles weer door maar ik trek dat niet hoor. Ik ben zo boos! Mijn collega’s zijn allemaal blij dat we weer naar de werkvloer kunnen. Het lijkt wel of mijn verdriet er niet toe doet omdat het zo goed gaat in Nederland. Ik weet echt niet meer waar ik naartoe moet…’ Hij zucht en kijkt met glazige ogen voor zich uit.

Voordat ik een vraag kan stellen, gaat hij verder: ‘Weet je wat ik ook heel irritant vind, mensen die om mijn mening vragen ten aanzien van Zwarte Piet. Lekker belangrijk zeg, mijn moeder gaat nooit meer naar de intocht met de kleinkinderen. Mijn moeder ging met 63 jaar gewoon dood aan corona. En dan vraag je wat ik van Zwarte Piet vind? Al komt die boot nooit meer aan, het kan mij echt niet schelen’ Hij haalt er van alles bij en langzaam maar zeker loopt zijn boosheid en frustratie op. Ik laat het maar gebeuren, het is normaal en bovenal, het moet eruit…

‘En dan zijn er ook nog van die idioten die boos worden als ze hun mondkapje op moeten. Of die flippen als ze elkaar niet mogen knuffelen omdat ze wel hun ‘vrijheid’ willen behouden. Nou, dat wilde mijn moeder ook wel hoor, geloof mij. Maar zij ging gewoon dood omdat iemand dus zo nodig boodschappen moest gaan doen, terwijl hij of zij dus genoeg symptomen had. Dan ben je toch een slecht mens of niet? Die mensen moeten ze opsluiten!

Zijn boosheid en woede richting een onzichtbare vijand zoekt een boosdoener. Iemand die hij de schuld kan geven van dit enorme onrecht. Al wil hij dat nog zo graag, die is er niet. Maar ik laat hem gaan en nodig hem nogmaals uit om zijn emoties aan te gaan. Hij is begonnen met opruimen…

‘O ja, en dan nog die mensen die gaan demonstreren! Die zijn ook niet goed hoor! Die willen zeker graag ervaren hoe het is om corona te krijgen. Dat is prima maar doe dat lekker in je eigen huis. Ik hoef het niet. Ik heb gezien op welke gruwelijke wijze iemand doodgaat… nee, lekker bloemen neerleggen op een politieauto, daar worden we beter van.’

‘En nu weer die boeren die ook weer zo nodig aandacht willen. Kunnen ze niet even wachten? Er is genoeg ander leed wat veel belangrijker is toch?’

Hij gaat van de hak op de tak en stelt mij vragen die ik niet ga beantwoorden. Het is zijn blik op de werkelijkheid. Gekleurd door pijn en verdriet. Hij zoekt naar houvast nu hij totaal onverwacht zo hard geraakt is. De woede en de onmacht richten zich op alles en iedereen die een andere blik op de werkelijkheid heeft. Het gaat nu niet om gelijk hebben of krijgen. Dat zal hem niet helpen. Het enige wat helpt, is luisteren. Hem de ruimte geven om alles eruit te gooien.

Langzaam wordt hij rustiger. De vermoeidheid van de emotionele uitbarsting kleurt zijn gezicht grauw. Hij zucht: ‘Ach, ik weet ook wel dat er niemand is die mijn moedertje dit gunde… niemand wilde mijn moeder dood hebben. Ook Zwarte Piet niet.’

Er verschijnt een flauw glimlachje op zijn gezicht. ‘Sterker nog, zij zei ook dat het tijd was voor nieuwe Pietjes. Het feest is té leuk om te associëren met zoiets lelijks als racisme.’

Langzaam komt hij bij terwijl de tranen van verdriet nu over zijn wangen stromen. ‘Ze hield erg van die pepernoten met chocolade eromheen, wist je dat? En ze kocht altijd te dure cadeaus voor de kinderen.’

Hij laat mij nog een foto zien van zijn moeder met zijn jongste zoon op schoot. En hij vertrekt…. Als de meeste tranen op zijn, gaan we kijken hoe deze heftige ervaring hem juist kracht gaat geven. Maar eerst moet het gevoel van onrecht en alle pijn eruit…

Waarom ik dit gesprek heb gevoerd? Deze man is door zijn werkgever naar ons gestuurd. Zijn collega’s merkten aan hem hoe zwaar hij het had en ze wilden iets voor hem doen. Het feit dat ze hem opmerkten, is al erg fijn. En dat ze hem dan ook nog een traject aanbieden, zodat hij niet verdrinkt in zijn verdriet en onmacht, is zeer waardevol. Deze cliënt zit nu in fase 1 van de Faith-methode. Dit is de fase waarin we eerst werken aan acceptatie voordat we verdere stappen kunnen ondernemen. Het zorgt voor een solide basis voor vertrouwen en persoonlijke groei.

Wil je meer weten over onze werkwijze en wat wij voor jouw collega’s kunnen betekenen die door een heftig life-event gaan? Stuur een mail naar info@krachtigmens.nl en deel je vraag, we komen dan binnen 24 uur bij je terug.