Zeker weten!
Jezelf durven zijn lijkt zo vanzelfsprekend, maar is allesbehalve dat.
Jezelf kunnen zijn kan je ook pas als je echt weet wie je aankijkt in de spiegel!
Natuurlijk is het rete-spannend en confronterend om jezelf recht in die spiegel aan te kijken en te zeggen wat je ziet en wat je daarbij voelt. Mijn cliënten kunnen dit beamen, want die zet ik namelijk regelmatig voor de spiegel. Liever stap je wellicht in een rol waarbij je niet je ware zelf hoeft te laten zien. Lekker veilig. En als je maar hard genoeg je best doet met fraai toneelspel, kom je een heel eind. Alleen… dat kost veel energie!
Misschien heb je het niet door, maar het is slopend om voortdurend bezig te zijn met het verbergen van dat wat je echt voelt.
Pleasen en vooral dat zeggen wat anderen graag willen horen. Dat is wat je doet. Oké, het getuigt van veel inlevingsvermogen, maar het is alsof je een rol speelt in een toneelstuk waarvan jij het script niet kent. Het zorgt ervoor dat je vaak moet schakelen om je plek te behouden op het toneel terwijl je helemaal niet weet waar het allemaal naartoe gaat. Veel mensen geven aan dit te willen veranderen en weten ook hoe, maar durven het niet te zeggen. Want ja, daar komt vast commentaar op.
Niet zo verwonderlijk, want als je je nek uitsteekt, gaan mensen er wat van vinden.
Het goede nieuws is wel dat je dan de keus hebt hoe je daar mee omgaat:
- ik stop heel snel mijn hoofd weer tussen mijn schouders of
- ik laat ze er lekker wat van vinden. Dat kan namelijk ook. Je hebt altijd een keuze!
Wat is het toch dat wij liever geen gekke dingen doen. Dat we ons liever aanpassen en achter de meute aanlopen?
Laatst had ik een gesprek met een jonge man. Hij zat volop in de ontwikkeling van zijn carrière toen hij begon vast te lopen. Waaraan hij dat merkte? Slecht slapen, slechte concentratie, kort lontje en snel geëmotioneerd. Hij kwam bij mij voor coaching. Overigens net op tijd want hij was bijna overspannen. De jonge man wilde heel graag authentiek zijn maar durfde niet. Bij het idee alleen al dat hij zou zeggen wat hij er werkelijk van vond, liep de dunne…… al langs zijn benen. Kwetsbaar zijn op de werkvloer was in zijn beleving nog steeds notdone. Dus gaf hij altijd politiek correcte antwoorden, waardoor hij nooit opviel. Laat staan dat hij werkelijk een bijdrage kon leveren aan de organisatie. En ondanks allerlei soorten van positieve feedback en zijn grote dromen, bleef hij volharden in het gedrag dat hem eigenlijk niets meer bracht. Hij zei ook dat hij echt niet wist hoe hij dit moest veranderen
Ik stelde hem een eenvoudige vraag; Stel dat je het wel zou weten, wat zou je dan doen?
Hierna volgde een hele rits van acties die hij zou ondernemen als hij wist hoe hij gewoon zichzelf zou kunnen zijn…
De moraal van dit verhaal? Om jezelf te kunnen zijn, hoef je geen plan of idee te hebben. Het is een actie, je moet het gaan doen. En dan ben je!
Wil je ook meer authenticiteit op de werkvloer? Mail: info@krachtigmens.nl
